Logan I'm pregnant.

Nicki lag op bed. De afgelopen weken was als een waas aan haar voorbij gegaan. Ze vond het wel grappig om te weten dat er zoveel bloed in haar zat. Maar toch hoopte ze dat het ooit zou stopen. Dan zou ze er van af zijn. Al voelde ze het niet meer als Logan zijn tanden in haar zette. En sinds die dag dat ze seks met hem heeft gehad had ze ergens een dorst naar. Maar ze wist niet was. Sinds dien dronk ze ook. Best veel maar niet zo veel dat ze dronken werd. Om de een of andere manier werd ze niet zo snel dronken wat ze niet erg vind.

Nicki voelde haar eten omhoog komen. Ze sprong op rende naar de badkamer en gaf over in het toilet. Onbewust rolde de tranen over haar wangen heen. Ze haten het als ze over moest geven. Toen alles er uit was veegde ze haar mond schoon en spoelde door. Daarna stond ze op en liep naar de wasbak waar ze haar mond spoelde en daarna water dronk. Nicki liep weer naar het bed en ging daar op zitten. Wat was er toch met haar aan de hand? Al een paar dagen voelde ze zich misselijk en dit was nou de derde keer dat ze moest overgeven. Nicki stond op en ging voor het raam staan. Ze keek naar buiten de tuin in.

Toen ze de speeltoestellen in de tuin zag. Voelde ze een brok in haar keel komen. Ze kan niet zwanger zijn. Dat kon gewoon niet. Nicki rende door de kamer heen op zoek naar een kalander. Het boeide haar niet wat Logan altijd tegen haar zei over dat ze niet aan de spullen mocht zitten. Eenmaal in de studeer kamer haalde ze alles over hoop en vond eindelijk een agenda. Ze bladerde er door heen en kwam uit op de dag van toen ze seks hadden. Dat was nu drie weken geleden. Nicki telde en schrok zich dood. Ze had vorige weer ongesteld moeten worden.

"Dit kan niet" Fluisterde ze. Ze kon niet zwanger zijn van een Vampier dat kon gewoon niet toch? Onbewust kroop Nicki in elkaar en begon ze te huilen. Nee het kon niet. Maar nu ze terug dacht aan toen. Ze hadden geen condoom gebruikt en ze had de pil ook niet bij haar dus ze kon moeilijk de pil in nemen. Nicki schudde haar hoofd. "Dit kan niet" Fluisterde ze keer op keer.

& Logan.

Logan zat beneden op de bank. Eigenlijk had hij Nicki niet echt veel gesproken na die avond op de keukentafel en het indicident met haar jurkje. Hij grijnsde toen hij er aan terug dacht. Waarschijnlijk haatte Nicki hem, maar hij vond het alleen maar leuk, om Nicki nog meer te treiteren, dat zich zo had laten gaan van verlangen. Hij grijnsde opnieuw en schudden zijn hoofd, ze zou hem waarschijnlijk het liefst gewoon willen vermoorden waarschijnlijk, maar hij. Hij wist nog wel wat andern dingen om Nicki te doen. Hij had een fotoboek in zijn handen van de familie, waarom wist hij niet. Het lag in de kast en hij was er in gaan bladeren. Hij stopte met bladeren toen hij bij een foto kwam van het kleine kindje dat hij vermoord had. In zijn bloeddorst had hij helemaal niet naar het kindje gekeken, maar eigenlijk zag het kindje er best... Hij wilde er niet aan denken, het was niet belangrijk. Hij was een vampier, vampiers doen het nou eenmaal, die vermoorden nou eenmaal. Hij hield zichzelf nog steeds voor dat hij het babytje van de familie te vondeling had gelegd. Hij wist heel goed dat het niet zo was, maar toch bleef hij dat voor zichzelf vol houden. Hij bladerde snel verder, maar de foto's erna waren ook alleen maar van het kleine mormel. Hij sloot het boek en beet op zijn onderlip. Fijn nu was hij een vampier met een schuld gevoel. Wat was hij voor een vampier, je hoort gewoon te vermoorden om te kunnen leven, je moet je nergens schuldig over voelen. Het is normaal, anderen mensen moesten ook eten, daarvoor vermoorden ze dieren. Vampiers vermoorden mensen om te eten. Hij werd gek van zijn eigen gedachtes en schudden langzaam zijn hoofd. Hij stond op en legde het fotoboek terug in de kast en sloot de kast daarna. Het sleutelje van de kast -het was vreemd alles hier werd dicht gemaakt met sleuteljes- stopte hij in zijn zak, zodat dat Nicki nooit perongeluk het fotoboek er uit kon halen en hem er mee kon confronteren dat hij een kindje dat vermoord. Hij keek even naar het plafond waar Nicki ongeveer moet liggen. Hij had haar helemaal niet meer gesprokken daarna, alleen nog maar bloed van haar gedronken. Hij zuchtte zachtjes, misschien had hij toch wat aardiger moeten doen tegen Nicki. Waarom? Zij was alleen nodig voor bloed, meer hoefde hij niet met haar. Hij hoefde niet aardig te zijn tegen haar, hij hoefde alleen maar haar bloed niet meer.

Logan keek op naar het plafond toen hij iemand hoorde lopen. Nee, dacht Logan, hij had geen zin om weer Nicki de les te gaan lezen over waar ze wel mocht komen en niet. Misschien moest hij Nicki ook gewoon de vrijheid geven om gewoon door het huis, te kunnen lopen en gewoon te zeggen dat ze zo min mogelijk mocht aanraken. Hij luisterde naar de voet stappen die gemaakt werden, ze liep niet naar de trap toe. Hij trok zijn wenkbrauw op, dat moest Nicki zijn, alleen... Ze kwam niet naar beneden, ze ging ergens anders naar toe. Logan zuchtte, kon ze dan ook nooit een keer naar hem luisteren? Eigenlijk wilde hij helemaal niet naar Nicki gaan en haar gewoon aan geven bij de politie, eerst haar geheugen wissen en haar wijs maken dat zij die familie heeft vermoord. Hij grijnsde bij de gedachtte, hij was dan wel van haar af. Hoefde haar niet vermoorde dus kon haar nog wel een keer opzoeken om haar bloed te drinken. Hij speelde met de gedachtte die hem in de oren klonk als zoet bloed. Hij schudden uiteindelijk zijn hoofd, hij wou Nicki dat niet aan doen, dat ze met zichzelf moest leven denkend dat ze een hele familie heeft uitegmoordt. Hij was binnen een paar seconde boven bij Nicki in de studeer kamer. Nicki zat op de grond en had tranen over haar wangen lopen. Hij rolde met zijn ogen, moest dan ook over alles een scene gemaakt worden? Niet dat Logan niet van drama hield, maar toch. Soms kon het ook gewoon te veel zijn. Ze fluisterde dat het niet kon. Wat kon niet? Logan ging door zijn knieeen en fronsde zijn wenkbrauwen. Hij keek door de kamer of er een aanwijzing was, van iets wat niet kon. Het enige wat hij vond was een agenda die open geslagen lag op een datum van drie weken geleden. Hij keek weer naar Nicki, wat was er zo erg aan een agenda? Hij schudden zijn hoofd, waarschijnlijk was Nicki weer een scene aan het schoppen om straks te kunnen vluchten of hem te kunnen vermoorden met een lucifer. Hij stond op en keek haar met een opgetrokken wenkbrauw op.
'Wat kan niet?' Vroeg hij bot en bleef haar aan kijken. 'Is de agenda niet de juiste kleur, of zijn we je verjaardag vergeten. Niet dat ik aan verjaardagen doe als je dat denkt. Maar als het zo gefeliciteerd met je verjaardag.' Zei hij sarcastisch tegen Nicki. 'Of komt het misschien omdat je weet dat je hier niet mag komen, hoe moeilijk is het nou om gewoon in een slaapkamer of keuken te blijven. Je heb zelfs je piano in je slaapkamer staan.' Zei hij tegen haar en zuchtte.

'Of komt het door het feit dat je, je schudlig voelt omdat je hebt laten over halen door je eigen verlangens?' Vroeg Logan met een grijns. Hij zakte weer door zijn knieeen en keek uitdagend naar Nicki. Haar zachtte gekreun van die avond herhaalde zich keer op keer in zijn gedachtte. Hij grijnsde vuil en streek een pluk haar achter Nicki's oor. 'Of wil je die avond nog een keer herbleven?' Zei hij met een grijns. 'Dat kan geregeld worden hoor.' Zei hij. Als Nicki nu niet naar hem zou uithalen zou hij haar echt een held vinden. Hij zou zichzelf al een klap geven als iemand zo tegen hem praten. Maar toch hij zou het niet erg vinden als Nicki nog een keer wilde, haar zachtte gekreun vulde zijn gedachtes en haar lippen voelde hij opnieuw branden op zijn huid. Haar bloed proefde hij opnieuw in haar mond en hij voelde zijn keel branden. Het liefst zou hij haar nu opnieuw bijten, maar Nicki zou dat waarschijnlijk nu niet op prijs stellen. Ergens begrijpellijk ze zat duidelijk ergens mee.

Nicki merkte Logan niet op. Ze telde keer op keer weer terug. Om te zien of ze geen fout had gemaakt. Maar nee die had ze niet gemaakt. Hoe kon ze nu zwanger zijn van een dooie. Nicki keek op en merkte nu pas Logan op. Iets aan zijn houding liet haar merkte dat hij hier niet blij mee was. 'Wat kan niet? Nick deed haar mond los om te antwoordden maar toen er niks uit kwam sloot ze hem snel weer. 'Is de agenda niet de juiste kleur, of zijn we je verjaardag vergeten.
Niet dat ik aan verjaardagen doe als je dat denkt. Maar als het zo
gefeliciteerd met je verjaardag.' Haar blik veranderde in een verbaasde uitdrukking in een boze uitdrukking. Hoe durfde hij dat te denken. Of laat staan te zeggen. 'Of komt het misschien omdat je weet dat je hier niet mag komen, hoe
moeilijk is het nou om gewoon in een slaapkamer of keuken te blijven. Je
heb zelfs je piano in je slaapkamer staan.' Woedend staarde ze hem aan. Ze haten hem op dit soort momenten. Maar toch hij kon lief zijn. Ook al had ze dat nog maar een keer mee gemaakt. Ze luisterde al niet meer naar zijn woorden en sloeg zijn hand weg die haar, haar achter haar oor streek. "Ik ben een week over tijd" Zei ze alleen maar. Terwijl ze op stond voelde ze het al weer om hoog komen.

Nicki rende naar de wc toe en liet alles er uit komen. Toen ze klaar was spoelde ze weer terug en ging naast de wc pot zitten. Het kon niet anders ze was zwanger. Zwanger van een moordenaar. Wat als ze het weg moest halen? Nee dat wou ze niet. Dat kon ze het kindje niet aan doen. Nicki legde haar hand op haar buik en rilde. Er groeide gewoon een kind in haar. Nicki stond op liep naar de was bak en spoelde al weer haar mond. Daarna dronk ze om de vieze smaak weg te krijgen en ging op bed zitten. Ze was woedend op haar zelf maar ook op Logan. Wat zou ze doen als hij het niet geloofd?
Zou ze dan een test durven kopen? Ze moest dan wel.

-Flut-

Logan grijnsde nog steeds naar NIcki toen hij de woedende bik in haar ogen zag. Heerlijk als ze kwaad werd, hij kon er niks aan doen maar hij vond het leuk. "Ik ben een week over tijd" Logan's grijns ging van zijn gezicht. Maakte ze nou een grap? Oke hij was dan wel een jongen en het was misschien heel raar dat hij wist wat een week over tijd was, maar hij geloofde haar niet. Hoe kon ze een week overtijd zijn? Hij schudden zijn hoofd en lachte zachtjes.
'Leuke Nicki, je had me bijna te pakken.' Grijnsde hij en keek hoe ze opstond. Ze rende weg en zo aan de voetstappen te horen die ze maakte rende ze naar de wc. Ze had die nog maar net bereikt toen hij haar hoorde over geven. Logan beet op zijn onderlip, nee dat kon je niet menen. Had ze niet gewoon iets verkeerds gegeten? Hij stond op en wreef over zijn voorhoofd. Hoe kon het gebeuren? Ja hij wist heel goed hoe het gebeurt was en hij wist ook heel goed dat hij er ontzettend van genoten had die avond. Alleen kon hij niet begrijpen dat hij zo stom was geweest het niet veilig te doen. Misschien had hij ook iets meer verlangen naar Nicki gehad dan hij werkelijk dacht. Hij beet nogmaals op zijn onderlip en hoorde haar voetstappen zich verplaatsen naar de slaapkamer. Hijj leunde ven tegen het bureau dat in de kamer stond. Hij keek naar de agende die op er op lag. Hij schudden zachtjes zijn hoofd, het kon gewoon niet. Moest hij Nicki dwingen het kindje weg te halen? Misschien wilde ze het zelf niet eens omdat het van hem kwam. Maar wat als ze het kindje wel wilde? Zou hij haar dwingen het weg te halen? Ja natuurlijk, hij kon geen vader worden, hij was altijd op de vlucht, hij kon Nicki moeilijk meer nemen. Hij schudden zijn hoofd. Het kindje moest weg. Hij stond recht en liep rustig naar de slaapkamer. Hij zou haar wel eerst gewoon vragen, waarschijnlijk wilt ze het kind niet eens hebben. Hij liep de slaapkamer binnen en bleef even bij de deurpost staan. Hij zag Nicki op het bed zitten en keek even naar beneden. Hij schudden zijn hoofd, wat als het allemaal een leugen was om weg te kunnen hier. Hij zou haar niet laten gaan als ze zwanger was, hij zou dat niet doen. Dus dat plan was soieso al mislukt. Hij zou haar ook de waarheid zeggen en vertellen dat hij het kind niet wilde en dat ze het weg moest halen. Als ze dat niet wilde dan dwong hij haar gewoon. Hij liep richting het bed en ging naast Nicki zitten.

Hij fronsde even zijn wenkbrauwen en keek daarna naar Nicki. Hij wilde niet meteen met de deur in huis vallen dus probeerde hij aardige woorden te verzinnen om met haar een gesprek aan te kunnen knopen. 'Hoe... Hoe voel je, je?' Vroeg hij. Waarschijnlijk zou Nicki niet eens tegen hem willen praten. Ergens logisch en wat voor nut had het om overal om heen te praten. Hij zuchtte, waarom kwam hij altijd in dit soort problemen?
'Oke, ik wil niet weten hoe het met je gaat.' Zei hij bot. 'Nou ja, natuurlijk wel, maar dat is nu niet het belangrijkste.' Zei hij en keek Nicki recht aan in haar ogen. Hij wilde alleen maar weten of ze niet loog, meer niet. Hij beet op zijn onderlip en opende daarna zijn mond. 'Wat wil je met het kindje gaan doen? Ik bedoel, wil je het houden of niet?' Vroeg Logan en hij zocht de bruine ogen van Nicki af naar de waarheid.
'Ik begrijp als je dat ding niet wilt houden, ik zelf zit daar namelijk ook niet op te wachten.' Zei hij eerlijk en keek daarna naar de buik van Nicki. Hij moest er niet aan denken, zo'n klein mormel wat de hele dag voor je voeten liep.

-Uhmm. ik hoop dat je er iets mee kan-

Nicki werd alleen maar bozer toen hij zachtjes begon te lachen. Eikel. 'Leuke Nicki, je had me bijna te pakken.' Hij dacht dus dat ze een grap maakte. Was het maar zo dan was ze nu verdomme niet zwanger. Helaas ze was wel zwanger. Nicki kon niks terug zeggen omdat ze rennen moest. Maar als ze dat wel zou doen had ze hem de huid vol gescholden. Nicki keek op toen ze Logan naast haar zag gaan zitten. Ze was bang voor wat hij ging zeggen of doen. Nicki keek al snel weer voor haar uit en antwoordde niet toen hij voeg hoe het ging. 'Oke, ik wil niet weten hoe het met je gaat. Nicki rolde met haar ogen en zuchtte. Ze had nu echt schijt genoeg aan die botte toon. Ze mocht dan misschien niet de liefste zijn maar een beetje normaal doen kon hij wel. Nou ja blijkbaar niet. Nicki stond op en liep naar de raam en keek naar buiten.

'Nou ja, natuurlijk wel, maar dat is nu niet het belangrijkste.' Weer rolde Nicki met haar ogen en draaide zich om. " Sinds wanneer vind jij het belangrijk hoe ik me voel? Nou als je het wil weten ik voel me kut." Antwoordde ze dan toch maar op de vraag. Ze voelde zich kut omdat Logan de vader was van het kind. Hij kon toch geen vader zijn? Of wel? Nee ze geloofde het niet. Ze wou het niet geloven. 'Wat wil je met het kindje gaan doen? Ik bedoel, wil je het houden of niet?' Nicki dacht na terwijl ze hem aan keek. Ze wou het houden toch? Ja ze wou het houden. Het boeide haar niet hoe Logan er over dacht. Ze wou dit kindje en daar mee uit.

'Ik begrijp als je dat ding niet wilt houden, ik zelf zit daar namelijk ook niet op te wachten.' Nicki liep op hem af en pakte zijn hand waarna ze die op haar buik legde. "Logan kijk me aan" Fluisterde terwijl ze met haar andere hand zijn hoofd een beetje op tilde door haar vingers onder zijn kin te leggen hen keek hem aan. "Dit Logan is een kindje. En niet alleen van mij." Fluisterde ze. Waarna ze met haar hand door zijn haren heen streek. "Het boeit me niet wat jij er van vind. Maar ik wil het kindje houden. Omdat het van mij is" Nicki beet op haar lip en haalde haar hand uit zijn haren en legde die ook op zijn hand. "Het klinkt misschien raar maar ik hou nu al van hem of haar" Fluisterde ze terwijl ze glimlachend naar haar buik keek.

Logan luisterde niet eens naar het antwoord dat ze gaf op zijn vraag van hoe ze zich voelde. Hij vond het niet belangrijk, hij wilde weten wat ze met ding ging doen. Hoe ze er voor wilde gaan zorgen, of ze het weg wilde laten halen. En als ze het niet vrijwillig zou doen, dan zou hij er wel voor zorgen dat ze het zou doen. Nicki pakte zijn hand en legde die op haar buik. Wat? Moest hij hier ineens van gaan bezwijken en gaan smeken om het kind te houden? Hij keek zoals Nicki hem vraagde haar aan, maar voelde nog steeds niets van binnen wat hem het kind wilde laten houden. "Dit Logan is een kindje. En niet alleen van mij." O god haal een zakdoekje hij zou het nu helemaal niet meer droog houden. Logan keek Nicki met een opgetrokken wenkbrauw aan. Hij wist ook wel dat het niet alleen van haar was. Hij was zelf medeplichtig aan het kind. Hij zuchtte zachtjes en trok een normaal gezicht. Hij voelde hoe Nicki door zijn haar streek, probeerde ze hem nou zo om te kopen, met lief gedrag dat hij zou zeggen hou dat ding maar? Hij schudden zachtjes zijn hoofd en Nicki haalde haar van uit zijn haar en legde die op zijn hand. Hij keek naar haar buik en beet zachtjes op zijn onderlip. Het kon gewoon niet, Nicki kon niet voor een kind zorgen hij ook niet, einde discussie dat ding ging gewoon weg. En Nicki hoefde met niets nieuws te komen, want hij ging weg. Zou zij het niet doen, dan deed hij het wel.
"Het klinkt misschien raar maar ik hou nu al van hem of haar" Logan keek weer op naar Nicki, haar bruine ogen vertelde hem niets meer dan de waarheid. Hij schudden zijn hoofd, ze kon niet van dat mormel houden. Het was deels van hem, ze hield ook niet van. Straks had hij zijn uiterlijk of zijn humor of gedrag, zou ze dan nog steeds van dat ding houden? Hij stond op en keek naar Nicki. Hij glimlachte naar haar en schudden daarna zijn hoofd.
'Je kan niet van hem houden.' Zei hij. 'Dat ding is een deel van mij. Zou jij nog steeds van hem houden als hij op mij lijkt, of mijn gedrag had. Je kan mij niet eens uitstaan laat staan als ik ook nog een keer in minatuur besta. Je zou gek worden.' Zei Logan tegen Nicki.

Hij haalde zijn hand van haar buik en bleef haar aankijken. 'Je kan ook niet van het kind houden, omdat je niet eens van mij houdt. Hoe wil je het kind laten opgroeien zonder vader? Vertel je het kind dat zijn vader vampier is. Dat hij eigenlijk een ongelukje op de keukentafel is?' Vroeg Logan op een botte toon. Het was toch zo, het kind was toch ook een ongeluk. Nicki wilde dit niet net zoals hij. Hij wilde ook geen kind hebben om voor te zrogen en Nicki zegt nu wel dat ze van het kind houdt, maar heeft ze wel over alles al nagedacht? Natuurlijk niet, ze wist pas een paar minuten dat ze dat mormel inzich heeft. 'Zou je het kind ook vertellen wat voor een eikel zijn vader werkelijk is, omdat hij jou gebruikt heeft als zijn persoonlijke bloedbank? Of vertel je het kind gewoon dat zijn vader is gevlucht toen hij te horen kreeg dat hij een meisje zwanger had gemaakt?' Bleef Logan vragen. Hij wilde alle antwoorden hebben. Zou ze er een niet beantwoorden zou hij er voor zorgen dat het kind weg gehaald zou worden. Hij schudden zijn hoofd, het kon gewoon niet klaar.
'Hoe wil je dat kind uberhaupt laten opgroeien. Ik weet niet of je het gemerkt heb, maar ik ben nou niet de meest liefhebbend persoon op deze wereld. Wat ga je zeggen als het kind vragen gaat stellen, waarom ik niet ouder word, of waarom ik bijna niet eet. Heb je daar al over na gedacht? En kom niet met een stom antwoord als, dan ben je zijn broer die vaak weg is dan hoef je er niet voor te zorgen.' Zei Logan en hij liep naar het raam. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Straks zou hij het kind ook nog willen houden alleen maar om Nicki bij zich te kunnen houden. Hij draaide zich om en leunde naar de vensterbank.
'Je weet toch wel dat, dat ding nooit gelukkig kan worden.' Zei hij.

'Je kan niet van hem houden.' Nicki keek hem raar aan. "Dat kan ik wel" Antwoordde ze gelijk terug. Hoe kon hij nou weten dat ze niet van het kind kon houden.'Dat ding is een deel van mij. Zou jij nog steeds van hem houden als hij
op mij lijkt, of mijn gedrag had. Je kan mij niet eens uitstaan laat
staan als ik ook nog een keer in minatuur besta. Je zou gek worden.' "Wat maakt dat nou uit. Het is ook van mij. Ik zou niks anders dan van hem of haar kunnen houden." Antwoordde ze terug. 'Je kan ook niet van het kind houden, omdat je niet eens van mij houdt.
Hoe wil je het kind laten opgroeien zonder vader? Vertel je het kind
dat zijn vader vampier is. Dat hij eigenlijk een ongelukje op de
keukentafel is?' Nick beet op haar lip en slikte. Ze hield wel van hem maar wou het hem niet laten zien. "Ik hou wel van je." Zei ze eerlijk en keek hem aan. "Alleen ik laat het niet merken omdat je verdomme niet van mij houd. En als jij hem niet wil hebben daar kan ik niks aan doen. En Ja ik zou het hem vertellen Logan. Hij heeft het recht om te weten dat hij een ongelukje was. Maar daarom kan ik nog wel van hem houden."

'Zou je het kind ook vertellen wat voor een eikel zijn vader werkelijk
is, omdat hij jou gebruikt heeft als zijn persoonlijke bloedbank? Of
vertel je het kind gewoon dat zijn vader is gevlucht toen hij te horen
kreeg dat hij een meisje zwanger had gemaakt?' Zonder ook maar te aarzelen gaf ze antwoord. "Ja ik zou inderdaad gaan zeggen wat voor een eikel je bent en waar je me voor gebruikt hebt. Al zal ik het op een andere manier zeggen. En waarom zou ik tegen het kind liegen. Als hij het later van een ander hoort dan is het alleen maar erge" Nicki snapte niet waarom Logan dit allemaal wou weten. Maar tot nu toe wist ze overal antwoord op. 'Hoe wil je dat kind uberhaupt laten opgroeien. Ik weet niet of je het
gemerkt heb, maar ik ben nou niet de meest liefhebbend persoon op deze
wereld. Wat ga je zeggen als het kind vragen gaat stellen, waarom ik
niet ouder word, of waarom ik bijna niet eet. Heb je daar al over na
gedacht? En kom niet met een stom antwoord als, dan ben je zijn broer
die vaak weg is dan hoef je er niet voor te zorgen.' "Ik zou hem gewoon op laten groeien als ieder ander kind. En als hij er aan toe is dan vertel ik hem over wat je bent. En hoezo zou ik gaan liegen over wat je van hem bent. Als jij niet voor hem wilt zorgen best. Dan zorg ik er wel alleen voor. Maar daarom blijf je zijn vader nog wel of je het nou wilt of niet." Nicki was die vragen gewoon helemaal zat.

'Je weet toch wel dat, dat ding nooit gelukkig kan worden.' "Waarom zou het kindje niet gelukkig kunnen worden? Het krijgt liefde en aandacht. En noem het verdomme ging ding" Riep ze uit. Nicki draaide zich om en pakte het geld dat ze verstopt had. "Volgens mij geloof je het gewoon niet" Nicki deed haar schoenen uit en liep naar beneden. Daar deed ze haar jas aan en deed de capuchon op. Zo dat niemand kon zien wie ze was. Het boeide haar niet dat het niet mocht van hem. Nicki liep naar de dicht bij zijnde winkel en kocht een drie zwangerschap testen. Daarna liep ze weer terug en liep naar boven. Zonder ook maar wat te zeggen pakte ze er een uit de zak en liep naar de wc. Daar deed ze wat ze doen moest en wachtte. Toen er uiteindelijk twee streepjes te voorschijn kwam liep ze terug en gooide de test naar Logan. "Zie je wel zwanger" Zei ze waarna ze bleef staan en niet wist wat ze moest doen.

Logan schudden zijn hoofd, hoe kon ze nou van dat kind houden? Hij begreep het gewoon niet, misschien lag het wel allemaal aan hem. Omdat hij het kind niet wilde hebben. Hij draaide zich om naar het raam en keek naar buiten. Buiten stonden speeltoestelen van het kleine kind dat hier geleefd had. Nicki moest wel gek zijn omdat kind hier op te laten groeien met hem. "Ik hou wel van je." Logan beet zachtjes op zijn onderlip. Ze hield van hem? Hoe kon ze van hem houden, hij heeft haar gebruikt. "Alleen ik laat het niet merken omdat je verdomme niet van mij houd. En als jij hem niet wil hebben daar kan ik niks aan doen. En Ja ik zou het hem vertellen Logan. Hij heeft het recht om te weten dat hij een ongelukje was. Maar daarom kan ik nog wel van hem houden." Logan draaide zich om naar Nicki, hij reageerde niet eens op het feit dat Nicki van hem hield, omdat hij niet van haar hield. Of nou ja, hij wilde niet van haar houden.
'Dus jij gaat straks je kind vertellen dat hij of zij een ongelukje is?' Vroeg Logan vol ongeloof. Hoe kon je een kind nou vertellen dat hij een ongelukje was. Nee dat noemde hij nou nog eens liefdevol. Hij was niet liefdevol maar dat zou hij niet eens zeggen tegen iemand. Hij schudden zachtjes zijn hoofd. 'En het gaat er niet om dat ik de vader niet wil zijn van dat ding. Het gaat er om dat, dat geval een veilig leven krijgt of ben ik nou gek?' Vroeg Logan en hij probeerde niet boos te worden.
'En ook jij, dat jij hem kan opvoedden in een veilige situatie, dat gaat nooit gebeuren.' Zei Logan. Hij keek naar Nicki en beet zachtjes op zijn onderlip. Hij voelde iets voor haar, maar hij wilde het niet toe geven, hij wilde niet zwak zijn. Nadat Nicki boos werd omdat hij het ding noemde rende ze naar benden. Hij hoorde de deru dicht vallen en hij schudden zijn hoofd. Hij leunde tegen de vensterbank en ging haar niet eens achterna. Hopelijk werd ze gewoon over reden door een auto dan was hij van haar af.

Niet veel later kwam Nicki terug met een plastic tas in haar handen. Fijn de bus had haar niet geraakt en waarschijnlijk had ze al roze of baluwe baby sokjes gekocht. Hij zuchtte toen ze naar de badkamer liep. hij had met haar al meer problemen gehad, dan dat hij had met drie andere meisjes. Volgende keer zoekt hij er gewoon een uit die te preuts was om ook maar wat te durven. Toen ze terug kwam, gooide Nicki iets naar hem wat hij soepel op ving. Hij keek naar de test die hij opgevangen had en legde die op de vensterbank. De test gaf aan dat ze zwanger was, dat wist hij zo ook wel.
'Nicki, ik geloof echt wel dat je zwanger bent. Daar gaat het mij ook niet om. Het gaat mij om dat...' Hij beet op zijn onderlip en zuchte. 'Dat kind een veilig plaats heeft om te leven. Dat hij of zij echt gelukkig kan worden. Het maakt mij ook niet uit dat ik de vader ben, maar heb je we een seconde over na gedacht wat voor gevaren dat kind allemaal mee leverd. Niet alleen voor mij maar ook voor jouw?' Vroeg Logan. wat nou als hij zijn controllen zou verliezen bij dat kind? Wat als ij dat kind misschien iets aan zou doen zonder dat hij het wilde. Hoeveel pijn hij Nicki daarmee deed en wat Nicki daarna allemaal van hem zou vinden. ZZe zegt nu wel dat ze van hem houdt maar hoe lang zu dat duren?
'Heb je er wel eens over nagedacht, wat je gaat zeggen tegen mensen als ze vragen wie de vader is. Wat ze van je gaan vinden als ze weten dat ik vader ben. Dat niemand niet eens wist dat je iets mij zou hebben of dat je mij kende.' Zei Logan. Als hij het niet anders kon zou hij het maar zo spelen. 'Zie je het al voor je? Wat zou je nichtje vragen als ze wilt weten wie de vader is en ze er achterkomt dat ze mij nog nooit eerder heb gezien.' Vroeg Logan en hij ging op de vensterbank zitten.

'Dus jij gaat straks je kind vertellen dat hij of zij een ongelukje is?'
"Nee tuurlijk niet. Maar je weet maar nooit of ze het vragen" Antwoordde ze terug. 'En het gaat er niet om dat ik de vader niet wil zijn van dat ding. Het
gaat er om dat, dat geval een veilig leven krijgt of ben ik nou gek?' "O met andere woorden het zou nooit veilig bij mij kunnen zijn?" Vroeg ze hem vol ongeloof. Dacht hij nou echt dat ze het kind niet veilig liet leven. 'En ook jij, dat jij hem kan opvoedden in een veilige situatie, dat gaat nooit gebeuren.' Ongelovig keek ze hem aan. "Sinds wanneer boeit jou mijn veiligheid" Vroeg ze terwijl ze hem raar aan keek. 'Nicki, ik geloof echt wel dat je zwanger bent. Daar gaat het mij ook niet om. Het gaat mij om dat...' Nicki keek hem aan. Waarom maakte hij zijn zin niet gewoon af. "Waar gaat het dan om" Vroeg ze hem.

. 'Dat kind een veilig plaats heeft om te leven. Dat hij of zij echt
gelukkig kan worden. Het maakt mij ook niet uit dat ik de vader ben,
maar heb je we een seconde over na gedacht wat voor gevaren dat kind
allemaal mee leverd. Niet alleen voor mij maar ook voor jouw?' Nicki beet op haar lip. Wacht eens even dit was al het tweede ding dat aan gaf dat Logan om haar gaf maar waarom? Hij hield toch niet van haar? Of had ze het nu mis. "Hoezo brengt het kind gevaren met zich mee voor mij" Vroeg ze hem. Oké ze snapte wel dat hij er moeite mee zou hebben maar toch waarom een gevaar voor haar? Nicki ging op bed zitten en zuchtte.

'Heb je er wel eens over nagedacht, wat je gaat zeggen tegen mensen als
ze vragen wie de vader is. Wat ze van je gaan vinden als ze weten dat ik
vader ben. Dat niemand niet eens wist dat je iets mij zou hebben of dat
je mij kende.' "Wat boeit dat nou wat andere vinden. Je wist mijn geheugen toch en zegt een lul verhaal tegen me. En zo probleem op gelost." Antwoordde ze. 'Zie je het al voor je? Wat zou je nichtje vragen als ze wilt weten wie
de vader is en ze er achterkomt dat ze mij nog nooit eerder heb
gezien.' "Logan waar maar jij je nou zo probleem om terwijl het mijn probleem zou zijn. Je laat het me toch wel vergeten" Nicki stond op en ging achter de piano zitten. Ze speelde een deuntje en zuchtte. Nicki keek voor haar uit en slikte moeizaam. Ze had niks moeten zeggen. Gewoon helemaal niks. Man wat had ze nu zin in drank. Maar het kon niet. Ze mocht nu gewoon niet drinken.

"Wat boeit dat nou wat andere vinden. Je wist mijn geheugen toch en zegt een lul verhaal tegen me. En zo probleem op gelost." Logan keek Nicki vol ongeloof aan. Wilde ze nou serieus dat hij haar geheugen ging wissen en dan gewoon door zou leven en nooit meer naar Nicki om zou kijken? Oke hij was een arrogante klootzak, dat wist hij maar al te goed, maar hij zou Nicki nooit zomaar in de steek laten met een klein kind dat deels van hem was. Hij keek naar Nicki die rustig achter de piano ging zitten en begon te spelen. Hoe kon ze er zo rustig onder blijven? Hij werd alleen maar kwaad als hij eraan dacht dat, dat geval straks moest gaan leven in een onveillige situate.
'Dus eigenlijk wil je gewoon, dat ik je geheugen wis, daarna op rot en je met rust laat?' Vroeg Logan en hij keek naar Nicki. Als dat is wat ze wilde kon dat geregeld worden, alleen zou hij wel zeggen dat zij die familie heeft vermoord. Dat hoefde hij niet nu tegen haar te zeggen, daar komt ze dan wel achter. ' En ja sorry hoor, maar ik maak toch wel lichtelijk druk om je, Nicki. Omdat ik mij niet alleen druk maak om de veiligheid van het kind, maar er is toch ook iemand die dat geval moet op voeden omdat ik je geheugen moest wissen omdat ik er waarschijnlijk niet bij hoor.' Zei Logan bot. Hij zuchtte en keek naar buiten. weet je ze mocht dat mormel hebben, word er gelukkig mee. Dacht Logan. Hij bleef strak naar buiten staren en probeerde Nicki te negeren. Uiteindelijk stond hij op en liep kwaad naar de keuken. Hij pakte uit de kast een fles conjac en liep naar de woonkamer waar hij zich op de bank liet zakken. Het maakte hem ook allemaal niet meer uit. Hij keek wel wat hij deed om dat mormel uit haar te krijgen. Hij zetten de fles op zijn lippen en dronk er een flinke teug uit. Daarna zetten hij het neer op de tafel. Hij kon er niks aan doen, maar met al dat gedoe kreeg hij honger. Misschien moet hij gewoon een dom blondje over laten komen en haar nek leegzuigen.

Oh wacht. Hij had Nicki niet hier om kinderen van hem te baren, hij had haar hier juist om haar nek leeg te zuigen. Waarom deed hij dat niet gewoon toen hij de kans er voor had nadat hij haar had gehad op de keukentafel? Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij had haar gewoon moeten doden toen. Hij zuchtte en greep naar de fles die op tafel stond. Hij nam nog een slok uit en liet hem in zijn handen. Hij keek naar de het etiket dat er opstond. Niet echt lezend ofzo wat er opstond, maar hij iets te doen hebben om niet meer aan Nicki te hoeven denken. Hij nam nog een slok van de fles, als Nicki hem zou volgen zou hij haar wel leeg zuigen. Misschien kon dat kind daar wel niet tegen. Misschien kon hij zo ook van dat kind afkomen. Logan grijnsde bij de gedachtte, het zou te veel opvallen dat hij er over nagedacht had als hij nu naar Nicki zou gaan. Als zij naar hem zou komen is het eerste wat hij doet haar nek aanvallen.

Dus eigenlijk wil je gewoon, dat ik je geheugen wis, daarna op rot en je met rust laat? Nicki veerde op en keek hem woedend aan. "Natuurlijk wil ik dat niet. Maar hoe vaak heb je het me wel niet gezegd. Dat als je me zat bent dat je me geheugen wist!!" Riep ze woedend uit. En ze loog niet eens. Hoe vaak had Logan haar wel niet gezegd dat hij haar geheugen zou wissen. Dus waarom zou hij het plots niet doen. Alleen omdat ze zwanger was van zijn kind.
' En ja sorry hoor, maar ik maak toch wel lichtelijk druk om je, Nicki.
Omdat ik mij niet alleen druk maak om de veiligheid van het kind, maar
er is toch ook iemand die dat geval moet op voeden omdat ik je geheugen
moest wissen omdat ik er waarschijnlijk niet bij hoor.' "Jezus Logan. Wil je er dan bij horen? Gedraag je er dan naar." Riep ze hem achter naar terwijl ze woedend op bed ging zitten en naar dacht. Ze had weg moeten gaan toen het nog kon. En nu nu was ze verdomme zwanger van deze arrogante kwal die helemaal niks om het kind gaf.

Nicki zuchtte en probeerde zich in te houden. Maar ze moest het hem zeggen. Ze moest hem de waarheid zeggen. Nicki keek om haar heen en had plots een naar gevoel. Ze moest iets bij haar hebben voor bescherming maar wat? Zuchtend liep ze naar beneden zonder ook maar wat mee te nemen. Zonder aarzeling liep ze naar de woon kamer en bleef een paar meter van hem af staan. "Logan ik snap je niet meer" Sprak ze zachtjes terwijl ze hem woedend aan keek. "Wil je dat ik het kind weg laat halen?" Vroeg ze hem. Terwijl ze haar hand op haar buik legde en daarna weer naar Logan keek. "Ik weet eigenlijk helemaal niks meer wat jij wilt." Ze liep weer naar de keuken waar ze een mens uit pakte. Daarna liep ze terug en keek er naar. "Wil je me bloed?" Ze sneed zich in haar pols en beet op haar lip toen ze het bloed zag druppelen en de geur rook. Daarna keek ze op naar Logan. "Kom het dan halen." Zei ze. "Drink het dan verdomme." Nicki keek naar het mes en daarna naar Logan. "Wil je me dood hebben?" Nicki hield het mes voor haar hart en keek hem aan. "Je hoeft me alleen maar te dwingen om het te doen Logan en ik ben dood." Dit alles sprak ze met een kille stem terwijl ze hem woedend aan keek. Natuurlijk wou ze niet dood. Ze wist dat het een domme actie was maar ze moest het weten.

Logan had nog een slook genomen van de fles conjac toen Nicki uiteindelijk weer voor hem stond. Ze stond minstes een meter bij hem vandaan. Het leek haast wel alsof ze bang waas voor hem. Mooi dan hoefde hij dat net meer duidelijk aan haar te maken dat ze bang voor hem moet zijn. Aw ze begreep hem niet meer, hij was benieuwd deed ze dat dan eerst wel? Hij grijnsde alleen maar naar Nicki, ja ze wist wel hoe ze een scene moest schoppen. Daar was ze namelijk heel goed in. "Wil je dat ik het kind weg laat halen?" Vroeg Nicki aan hem. Ah eindelijk word er hem gevraagd wat hij hier allemaal van vind en wat hij wilt. Hij stond op en liep naar Nicki toe.
'Liefje, ik wil dat kind niet nee. En niet omdat het een ongelukje op de keukentafel is of omdat het in jouw zit. Ik wil het niet omdat het te veel gevaren mee brengt.' Zei Logan en hij meende het serieus dit keer. Hij maakte geen grapje, bedoelde het niet sarcastisch of weet ik veel wat allemaal nog meer. Hij meende het serieus. Nicki liep weg de keuken in. Logan wilde haar niet wolgen en dat hoefde ook niet want ze kwam alweer terug met een mes in haar hand. Hij keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan en was benieuwd wat voor scene en nu zou komen. "Wil je me bloed?" Bij die zin sneed ze zichzelf in haar pols. De geur van bloed welde en Logan kon het niet weer staan. Hij voelde zijn tanden groeien. Uit alle macht probeerde hij niet op Nicki af te spingen en haar bloed leeg te zuigen. De rest van de oorden hoorde hij niet eens meer, hij hoorde alleen hoe het bloed op de grond druppelde en hij zag ook alleen maar hoe het bloed opwelde uit de wond die Nicki zichzelf had aangedaan. Hij keek hoe Nicki het mes in de richting duwde van haar hart. Was ze nou echt zo zielig dat zichzelf ging vermoorden? Uiteindelijk duwde Logan Nicki tegen de muur en trok het mes uit haar handen vandaan. Als een iemand was die Nicki vermoorden dan was hij het en hij wilde haar nog niet kwijt. Hij duwde haar pols ook tegen de muur en hij kon er niks aan doen. Hij beet in haar pols op de plek waar ze zich gesneden had.

Haar bloed smaakte heerlijk in zijn mond. Hij wilde zoveel mogelijk van haar bloed proeven maar hij liet haar los. Hij steunde met zijn handen langs het hoofd van Nicki en liet zijn gezicht in haar nek rusten. Hij likte zijn lippen af om het laatste beetje bloed van zijn lippen te likken. Hij voelde zich wel schuldig dat hij zich zo had laten gaan. Dat hij de zin had gegeven die Nicki wilde. Wilde ze dan dat hij haar leeg zou zuigen? Hij duwde zijn lippen tegen de nek van Nicki. Hij liet zijn tanden opnieuw groeien en drukte die in het vlees van de nek van Nicki. Hij duwde ze niet ver genoeg om bloed te krijgen. Alleen een paar druppeltjes. Hij trok zijn tanden weer terug en duwde zijn lippen tegen haar hals. Hij druktte zijn lippen zachtjes tegen haar hals aan en bleef dat herhalen.

'Liefje, ik wil dat kind niet nee. En niet omdat het een ongelukje op de keukentafel is of omdat het in jouw zit. Ik wil het niet omdat het te veel gevaren mee brengt.' Nicki keek hem aan. Hij had dit vaak gezegd maar ze snapte maar niet wat er nou zo gevaarlijk kon zijn. "Logan wat zijn de gevaren dan?" Vroeg ze hem voorzichtig. Nicki keek er niet echt naar uit om het kind weg te laten halen. Ze had gehoord dat het pijnlijk was. Ze rilde bij het idee. En er was nog een probleem ze moesten naar het ziekenhuis en Nicki wist zeker dat Logan daar niet blij om ging zijn. Maar zelf kon ze er ook niks aan doen. Het was niet alleen haar fout. Logan had ook een fout ondergaan. Maar zij ook. Als Nicki haar verlangens nu tegen was gehouden dan was er niks aan de hand geweest. Maar het leek die avond ook als of Logan zijn verlangens niet kon bedwingen.

Nicki voelde plots de muur tegen haar rug aan en voelde hoe Logan de mes uit haar handen trok. Ze voelde de spanning door haar aders lopen toen Logan haar beet. Ze voelde de pijn niet eens meer. Wel voelde ze zich wat slapper worden. Maar dat was het. Meer ook niet. Toen Logan zich terug trok zag ze hoe zijn handen naast haar hoofd werd geplaatst en voelde zijn gezicht in haar nek. Nicki wist al wat komen ging en nog geen minuut later voelde ze zijn tanden in haar huid zinken. Alleen was het nooit ver genoeg om veel bloed te krijgen. Het leek net iets als bloed prikken. Toen zijn tanden uit haar huid was voelde ze zijn lippen tegen haar huid aan. "Oké laten we het weg halen maar dan ook nu" Fluisterde ze. Voor dat ze zich bedacht.

"Oké laten we het weg halen maar dan ook nu" Logan schudden zachtjes zijn hoofd en plaatste nog een keer zijn lippen tegen haar hals. 'Nee.' Fluisterde hij zachtjes tegen haar hals aan en keek haar daarna aan.
'Nee, ik wil niet dat je het weg haalt voor mij.' Zei hij en keek Nicki aan in haar ogen. 'Op de een of andere vreemde manier hou jij van dat -Hij nam de grootste moeite om kindje te zeggen- kindje. Ik wil dat niet van je af pakken.' Fluisterde hij zachtjes en keek naar beneden naar de buik van Nicki. Hij sloot zijn ogen en beet op zijn onderlip voor kort. Het was zijn eigen fout ook geweest. Hij gaf toe aan zijn verlangen en Nicki ook. Hij keek weer naar NIcki en glimlachte naar haar.
'Als jij zeker weet dat je er voor kan zrogen, dan wil het dat... Kindje niet van je afpakken.' Zei hij tegen haar. Waarschijnlijk klonk dat heel stom na alles wat hij gezegd had. Hij keek van Nicki's ogen naar haar lippen. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar. Hij gleed met zijn handen langs haar hals en legde die uit eindelijk tegen haar buik. Misschien kon hij ook maar beter aan dat ding in haar buik gaan wennen. Misschien lijkt dat mormel nog erger om hem dan hij zou denken. Hij keek weer naar Nicki en glimlachte naar haar. Hij liet haar los en liep terug naar de bank.

Hij liet zich om de bank zakken en pakte de fles conjac van de tafel. Hij zetten de fles tegen zijn lippen en nam een flinke slok ervan. Hij wist niet wat hij precies gezegd had net, maar hij hoopte dat Nicki het goed vond. Eigenlijk moest hij er helemaal niet aan denken om zo'n klein mormel in huis te hebben, maar aan de andere kant kon het misschien ook heen kwaad. Hij nam nog een slok en liet het spul door zijn keel glijden. Hij zou er waarschijnlijk spijt van krijgen, maar hij vond het eigenlijk allemaal wel best. Hij keek naar Nicki.
'We moeten waarschijnlijk ook binnenkort een afspraak maken bij ziekehuis.' Zei hij droogjes en nam nog een slok van de fles conjac.

'Nee.' Nicki slikte moeizaam. Hoorde ze dat nou goed? Zei hij nou echt nee? Nee, ik wil niet dat je het weg haalt voor mij.' Vol ongeloof staarde ze hem aan. Hij meende het echt. En toen net zette hij alles op alles om er voor te zorgen dat ze het weg haalde. Of was dit gewoon een test. Een test zo dat hij wist dat hij haar in zijn macht had. Op de een of andere vreemde manier hou jij van dat kindje. Ik wil dat niet van je af pakken.' Een klein dankbare en voorzichtige glimlach verscheen rond haar lippen. Hij deed het voor haar. Misschien had hij toch gevoel. En daar was ze blij om heel erg blij om. Maar toch hield ze zich in. Ze wou niet te vroeg juichen. Straks bedacht hij zich nog en moest ze als nog het kindje weg laten halen. 'Als jij zeker weet dat je er voor kan zrogen, dan wil het dat... Kindje niet van je afpakken. "Bedankt" Fluisterde ze. Waarna ze hem terug kuste en even later zijn hand op haar buik voelde. Nicki wou haar hand op die van hem leggen maar deed het maar niet.

Bang dat hij het niet goed vond. Bang dat ze wat verkeerds deed. En gelukkig deed ze dat ook niet want Logan liet al snel los. Ze keek hem naar terwijl hij op de bank ging zitten en zijn fles met drank weer pakte. Nicki keek naar haar pols en zag dat die al bijna genezen was. Ze keek er niet verder naar maar bleef even staan. 'We moeten waarschijnlijk ook binnenkort een afspraak maken bij ziekehuis.' Nicki knikte en liep op hem af. Ze drukte een kus op zijn lippen en ging voorzichtig naast hem zitten. "We hebben alleen een probleem" Nicki durfde Logan niet aan te kijken dus staarde ze naar haar voeten. "Ik ben nog steeds vermist en ze zullen het raar vinden dat ik zwanger ben. En straks denken ze dat ik verkracht ben of zo" Fluisterde ze. En toch keek ze om naar Logan. "Misschien kunnen we voor de buiten wereld doen dat we een soort van relatie hebben. Of in elk geval voor de dokters. En dan dat het weer is zo als het nu is tussen ons als we het ziekenhuis weer uit zijn." Sprak ze zachtjes en twijfelen.

Logan voelde de lippen van Nicki opnieuw op de zijne. Dacht ze serieus dat hij ook iets voor haar voelde? Hij zei niks en liet haar maar in die waan. Hij keek haar vragend aan toen ze zei dat zij een probleem hadden. Hij dacht na, wat voor probleem kon er nu nog zijn, ze mocht dat mormel houden en nu maakte ze een nieuw probleem. Ze was vermist. O ja dat was waar ook, ze was vermist. Dat heb je weer handig gedaan Logan een vermist meisje zwanger gemaakt. Ja dat was een probleem. Hij zetten de fles conjac tegen zijn lippen en nam een slok. "Misschien kunnen we voor de buiten wereld doen dat we een soort van relatie hebben. Of in elk geval voor de dokters. En dan dat het weer is zo als het nu is tussen ons als we het ziekenhuis weer uit zijn." HIj verslikte zich bijna in de slok conjac en hoestte.
'Sorry, dus als ik het goed begrijp hebben wij nu een soort relatie voor de dokters en hier doen we gewoon alsof er niks aan de hand is?' Vroeg hij en zetten de fles conjac op tafel. Waarom wilde meisjes toch altijd meteen relaties hebben? Hij veegde met de hand van zijn rug zijn mond af en keek daarna naar Nicki.
'Nou oke, dan doen we dat.' Zei Logan en hij glimlachtte zwakjes. Yeey, daar zat hij dus echt op te wachten, straks kreeg hij te horen van een zuster dat hij zo'n leuke vader zou worden voor dt kindje. Die zuster moest eens weten, misschien kon hij dat ding wel leren bijten. Hij grijnsde voor kort even en keek daarna weer naar Nicki.

'Nee, oke dat doen we. Dat misschien wel het meest logische en ook het meest handige om beide niet in problemen te komen en om lastige vragen te kunnen vermijden.' Zei Logan, hij zat er nou ook niet echt op te wachten om ziekenhuis personeel te gaan vermoorden. Wie moeten anders zijn slachtoffers verzorgen? Hij pakte de fles conjac weer en wilde die nogmaals tegen zijn lippen zetten. Het was misschien niet handig, straks denkt Nicki dat hij alcohollist is. Hij zetten de fles weer op tafel en keek er naar. Oh wacht! Wat kon hem het schelen wat Nicki dacht, hij greep naar de fles conjac en nam een flinke slok van de fles.
'Trouwens, waar wil je dat -hij zuchtte even- kindje op laten groeien?' Vroeg hij en keek even omzich heen. Opzich was dit huis best een goede plek om een mormel op te laten groeien. Dus dat scheelde alweer. Hij kon het huis op zijn naam over laten schrijven, dan was hij te minste niet illegaal aan het wonen met haar.
'Opzich kunnen we het hier laten opgroeien, ik kan er wel voor zorgen dat het huis van mij is en zo. Dan heeft dat -hij zuchtte opnieuw om het woord kindje op zijn lippen te kunnen krijgen- kindje in elk geval voor nu een veilige situatie.' Zei hij en keek weer naar Nicki.

Nicki merkte dat Logan zich verslikte in zijn drinken. Ze had niks moeten zeggen. Zuchttent keek ze naar voren. Ze dacht dan ook dat Logan haar zou negeren of uit zou lachen maar dat deed hij niet. In tegen deel hij vond het juist een slim plan. Trouwens, waar wil je dat kindje op laten groeien?' Nicki dacht na. Ja waar zou ze het kindje op kunnen laten groeien. Misschien was het handig omdat hier te doen aangezien ze toch niet weg mocht van Logan. 'Op zich kunnen we het hier laten opgroeien, ik kan er wel voor zorgen dat het huis van mij is en zo. Dan heeft dat kindje in elk geval voor nu een veilige situatie.' Ze merkte wel dat Logan problemen had om het een kindje te noemen. "Oké"Sprak ze met een zachte stem. Waarna ze op stond en weg liep, Ze wist dat ze hier niet mocht komen. Dus het zou vast beter zijn als ze weer terug naar de keuken of de slaapkamer ging. Nicki zuchtte toen ze in de keuken stond. Haar maag begon te knorren dus deed ze de koelkast los en pakte daar een kant en klaar ding. Ze zette het in de magnetron en even later belande het op tafel waarna ze begon te eten.

Nicki vroeg zich echt af wat er ging gebeuren als dat kindje geboren was. Ze was best blij dat ze zwanger was. Al was het wel een rare situatie waar ze nu in zat. Nicki pakte de krant van gisteren en bladerde er door heen. Na dat ze klaar was met eten ruimde ze alles op en pakte een glas water waarna ze naar boven liep. Daar ging ze in het raam zitten en staarde naar buiten. Alles lag nu onder de sneeuw. Nog even en de feest dagen kwamen er weer aan. Nou zo gezellig zou het met Logan niet worden. En als dat wel zou zijn dan ging ze het in de krant zetten. Nicki schudde glimlachend haar hoofd en legde een hand op haar buik en nam een slok van het water dat ze mee genomen had.

Logan was wel blij dat Nicki er mee instemde om dat mormel hier op te laten groeien. Dat scheelde hem veel gedoe om een nieuw huis te zoeken en het scheelde hem ook veel gedoe door geen mensen te hoeven vermoorden. Hij keek toh wel vreemd op toen Nicki weer op stond na hun gesprek. Ze deed nog wat dingen in de keuken en ging daarna weer naar boven. Hij trok zijn wenkbrauw op en volgde haar met zijn ogen elke stap die ze maakte. Hij staarde een beetje stom naar het plafond, maar daar door wist hij wel dat Nicki stopte bij de slaapkamer. Hij zuchtte dramatisch, eindelijk luisterde Nicki naar hem. Hij kon god wel danken op zijn blote knieeen, maar dat deed hij niet. Hij kon Nicki wel iets aan doen, dan luisterde ze niet naar hem, geeft hij haar zin en dan doet ze ineens alles wat hij van haar vraagd. Hij zuchtte opnieuw hij stond pakte de fles conjac op nam zijn laatste slok en liep naar de keuken. Hij ruimde de fles conjac op in de kast, hij zat nog maar half vol. Daarna liep hij naar boven toe naar Nicki toe. Hij stond tegen de deur post geleund, hij keek even naar Nicki die op de venstebank zat en naar buiten staarde. Eigenlijk wist hij niet wat hij hier kwam doen, of wat hij tegen haar ging zeggen. Eigenlijk was dat best wel een wonder. Normaal wist hij altijd wat hij tegen meisjes moest zeggen. Ook al waren die meisjes vaak niet zwanger van hem. Hij liep naar het bed toe en ging op het bed zitten. Hij keek naar Nicki en zag hoe ze haar buik vast hield. Zou ze pijn hebben ofzo? Hij wist het niet, hij was nog nooit zwanger geweest. Hij zou het waarschijnlijk ook nooit worden.

'Gaat het wel?' Vroeg hij uiteindelijk en hij keek naar Nicki. Hij voelde zich best wel een sukkel even. Hij duwde die gedachtes weg vanzichzelf. Hij kon toch wel vragen hoe het ging met iemand. 'Over het feit dat je nergens mag komen is ook wel overdreven. Ik had het alleen maar gezegd zodat je nergens aan zou komen, zodat je ook geen vinger afdrukken zou achter laten. Dus als jij mij kan beloven zo weinig mogelijk dingen aan raakt, dan mag je van mij gewoon overal komen. Raak gewoon zo min mogelijk aan totdat het huis echt van mij is. Dan kan er niks gebeuren.' Zei Logan op zijn gebruikelijke botte toon, die iets meer gemaakt was dan normaal. Hij wilde niet hebben dat Nicki hem nu ineens geweldig lief ging vinden alleen omdat ze zwanger was. Hij keek van Nicki naar de deur, misschien kon hij beter nu gewoon gaan. Of niet? Hij wist het niet. Zou Nicki hem volgen, zou hij het willen? Nee, hij vond het al erg genoeg dat Nicki hier rond liep in plaats van de kelder. Hij had haar gewoon moeten laten gaan toen ze weg liep, dan hoefde hij al dit gedoe niet te doen.

Nicki merkte Logan niet op. Al die tijd was ze in gedachten. Tot dat hij wat zei. 'Gaat het wel?' Nicki keek op en knikte als antwoord. Al snel keek ze weer naar buiten en keek naar een vogel die langs vloog. Wat wou zij graag vrij willen zijn als een vogel. Weg kunnen vliegen wanneer je maar wou. Niet vermoord kunnen woorden door vreemde wezens zo als Logan. En iedereen waar je een hekel aan had onder kunnen poepen. Nicki glimlachte lichtjes en schudde haar hoofd dat ze hier nu aan dacht. 'Over het feit dat je nergens mag komen is ook wel overdreven. Ik had het alleen maar gezegd zodat je nergens aan zou komen, zodat je ook geen vinger afdrukken zou achter laten. Dus als jij mij kan beloven zo weinig mogelijk dingen aan raakt, dan mag je van mij gewoon overal komen. Raak gewoon zo min mogelijk aan totdat het huis echt van mij is. Dan kan er niks gebeuren.' Nicki rolde met haar ogen en antwoordde niet. Het was ook nooit goed. Luisterde ze eindelijk naar hem. Zegt hij weer dat ze eigenlijk overal mocht komen. Zo lang ze niks aan raakte. "Het zal wel"Antwoordde ze.

Twee weken later
Nicki schrok wakker en opende haar ogen. Ze keek naar haar middel en zag dat Logan's arm om haar heen lag. Ze keek naast haar en zag dat hij nog sliep. Ze duwde zijn arm weg. Daarna ging ze zitten. Ze keek naar haar buik en schudde haar hoofd. Ze snapte niet waarom ze nu al leek als of ze een maand of 5, 6 zwanger was terwijl ze het nog maar twee weken wist. Nicki stapte wat moeilijk uit bed omdat haar voeten sliepen. Wat ze wel vaker had. Nicki liep naar de douche en kleden zich. Daarna stapte ze onder de douche en deed de kraan open. Ze dacht terug aan de afgelopen tijd. Ondanks dat het huis nu van Logan was bleef ze op de slaapkamer. Waarom wist ze niet. Maar daar voelde ze zich gewoon veilig om de een of andere manier. Ook al kon Logan gewoon de kamer in komen. En Logan die was geen steek veranderd in die twee weken. Heel soms deed hij aardig maar dat duurde nog geen 10 minuten. En als hij lief was dan had hij zin in seks. Om vervolgens tijdens de seks weer bot te doen. Maar toch genoot ze er van als ze seks hadden.

Hij was best goed moest ze toe geven. En op zich wond het haar ook op als Logan haar beet tijdens de seks. En blijkbaar had hij had ook gemerkt want hij deed het steeds vaker. Nicki rilde even en werd al lichtelijk opgewonden als ze er aan dacht. Ze spoelde de shampoo uit die ze ondanks in haar haren had gedaan en zette daarna de douche uit. Ze pakte een handdoek en deed die om haar haren heen. Daarna deed ze een andere handdoek om haar lichaam. Waarna ze voor de spiegel ging staan en haar hand op de buik legde. Ze voelde plots iets. Ze keek naar beneden en keek bedenkelijk. Het zou toch niet kunnen? Nee het kindje kon nog niet schoppen. Dat kon gewoon niet. Nicki keek naar de spiegel en schudde haar hoofd. Daarna begon ze zich af te drogen. Ook haar haren maakte ze droog. Ze gooide alles in de was mand en besloot dat ze vandaag maar eens moest gaan wassen. Ze liep naakt terug naar de slaapkamer en trok de kast open. Ze had al een aantal kleren gekocht toen ze voor het eerst samen met Logan naar buiten ging. Zo dat ze niet meer vermiste was en al die shit. Ook had ze toen snel kleren gekocht. Nicki pakte wat ondergoed en een broek met een zwangerschaps band zo dat het niet echt op viel. Ook pakte ze een shirtje. Daarna liep ze naar het bed en ging zitten. Ze kleden zich aan en voelde al weer iets in haar buik. Nicki legde haar hand er weer op en voelde het weer. Zou ze het Logan vertellen? Naar ze zei nog maar even niks ze wou het zeker weten. Ze stond al snel weer op en ging voor het raam staan.

Logan knipperde met zijn ogen tegen het felle licht dat kamer binnen drong. Hij mocht dan wel niet verbranden in het zon licht door zijn Lapis Lazulli. Fel licht deed nog steeds zijn ogen branden op sommige dagen. HIj lag in het tweepersoons bed in de slaapkamer. Eigenlijk was hij vaker daar dan in de rest van het huis. Niet alleen omdat Nicki eigenlijk nooit verder kwam dan de slaapkamer of keuken, wat eigenlijk volkomen belachelijk was, want ze mocht door het hele huis rond lopen. Toen hij het haar vertelde kreeg hij alleen maar een, het zal wel. Naar zijn hoofd geslingerd. Hij zou nog is een keer aardig doen, hij kon ook gewoon zeggen dat ze mocht gaan bevallen in de kelder en daar de rest van haar leven mocht blijven. Hij draaide zich om in het bed. Meisjes waren gewoon niet te begrijpen, als jij het een zegt zeggen hn het anderen en als je het met ze eens was, moest het weer anders. Het was dat ze leuk was in bed en ook nog goed smaakte maar anders had hij echt haar nek omgedraaid, zwanger of niet. Hij wreef zachtjes over zijn voorhoofd en keek voorzich uit. Sinds dat Nicki zwanger was, heeft hij haar alleen nog maar voor het raam zien staan. Niet dat ze normaal zwanger was. Dat mormel leek wel sneller te groeien dan elk anders kind deed. Ze was nog maar twee weken en het leek nu al alsof ze meer dan vier maanden zwanger was. Logan zou het waarschijnlijk zo goed gedaan hebben dat hij haar een zesling heeft gegeven ofzo.

Logan zuchtte zachtjes, hij moest er niet aandenken. Een zo'n mormel vond hij al erg genoeg laat staan zes van die dingen. Hij schudden zachtjes zijn hoofd, waarschijnlijk zou dat nooit kunnen. Hij wist ook niet wat er zou gebeuren als een mens en een vampier een kind zouden krijgen. Zou dat kind dan half vampier half mens zijn. Of zou het gewoon mens zijn of gewoon vampier? Hij wist het niet en het boeide hem niet. Als dat mormel maar niet zo veel jankte als een gewoon kind, dan vond hij het wel best. Hij stapte het bed uit en pakte wat schone spullen. Hij liep zonder wat tegen Nicki te zeggen de badkamer binnen en zetten de douche aan. Hij stapte onder de douche. Wat zou hij tegen Nicki moeten zeggen, goeie morgen lekker geslapen. God zie ik dat nou goed, je lijkt wel vier maanden zwanger is plaats van twee weken. Fijne dag nog. Hij schudden grijnsend zijn hoofd. Nicki haatte hem nu al, laat staan als hij er ook nog grapjes over ging maken. Ze zou hem vermoorden. wat toch al een groot wonder was dat het nog niet gebeurd was. Hij zetten de douche uit en droogde zichzelf af. Hij kleden zich aan en liep weer terug naar de slaapkamer. Hij bleef staan bij de deurpost en leunde daar tegen aan.
'Goeiemorgen.' Zei hij droogjes terwijl hij langs Nicki naar buiten keek. 'Heb je al gegeten?' Vroeg hij, om maar enigszins aardig over te komen.

Nicki keek op toen ze Logan hoorde. Zonder wat te zeggen keek ze al snel weer voor haar uit.
Ze hoorde hem naar de douche lopen en al snel hoorde ze de douche stromen. Ze had nooit gedacht dat ze zo zwanger zou zijn. Ten eerste had ze altijd gedroomd dat ze zwanger zou zijn van een leuke, lieve en zorgzame man. En ze zou ook normaal zwanger zijn. Maar in plaats daarvan was ze zwanger van Logan die het kind liever dood had. En hij hield niet eens van haar. Terwijl ze toch van hem hield. Wat ze heel dom vond van haar aangezien ze niet zwanger hoorde te zijn. Niet van hem. Nicki zuchtte en staarde nog steeds naar buiten toen Logan terug kwam. 'Goeiemorgen.' "Goeie morgen" Sprak ze terug terwijl ze om keek.

'Heb je al gegeten?' Nicki schudde haar hoofd en draaide zich om. Ze ging op de venster bank zitten. "Nee nog niet" Nicki greep naar haar buik toen ze weer een schop voelde. "Dat was een harde" Fluisterde ze. Nicki keek Logan niet meer aan. Bang dat hij wou weten wat er aan de hand was.
En straks wou hij het voelen. Ach ja vroeg of laat ging hij dat toch doen maar ja. Wat deed ze er aan. Nicki stond op en keek naar Logan. "Ga je mee?" Vroeg ze hem waarna ze naar de keuken ging om brood te smeren.

-Flut-

Logan knikte alleen toen Nicki zei dat ze nog niet gegeten had. Waarschijnlijk geen honger ofzo iets, nou hij kon zeggen dat hij zijn dorst de laatste paar dagen steeds erger leek te worden. Hij had zichzelf beloofd Nicki niet nog vaker te bijten dan hij nu al deed. Waarschijnlijk als hij haar vaker zou bijten dan twee keer per week ze om zou vallen van geen bloed meer te hebben in haar lichaam. Hij glimlachte even naar haar en wilde zich om draaien om naar beneden te gaan, maar Nicki sprak als nog. "Ga je mee?" Ze liep via de deur naar beneden en LOgan knikte opnieuw. Ja qua gezelligheid moest je hier niet wezen, die was na dat ze wisten dat Nicki zwanger was behoorlijk af genomen. Hij trok lichtjes een wenkbrauw op en liep NIcki achterna naar beneden. Eenmaal in de keuken pakte hij uit de drank kast, die toch wel behoorlijk leeg raakte door zijn overmatige drank gebruik. Hij greep een fles wisky die hij gisteren avond aangebroken had en nu nog maar voor de helft vol was. Hij keek er even naar en betwijfelde wel of hij er van zou drinken. Hij had nog maar een fles rum en nog een andere fles wisky. Hij zou daar misschien nog een dag mee kunnen doen. Om nou bij de drank handel meteen tientallen flessen drank in te slaan was ook zo raar. Aan de anderen kant moest hij zich er ook niks van aan trekken, maar toch. Hij ging aan tafel zitten en keek even naar Nicki. Ze was echt onmogelijk snel gegroeid. Of nou ja dat mormel was onmogelijk snel gegroeid. Misschien was het toch niet zo menselijk als dat hij in eerste instantie dacht.

Hij opende de fles wisky en zetten het tegen zijn lippen. Hij nam een flinke slok, waardoor de wisky bijna op was. Hij zuchtte zachtjes oen hij opnieuw naar de fles keek en zag dat het nog maar twee drie slokken zouden zijn voordat het op was. Waarom, hij had toch niemand wat aan gedaan. Waarom moest dan altijd zijn drank als eerste op zijn? Hij letten er verder niet op en zetten de fles op tafel neer. Hij keek naar Nicki en liet zijn tanden even over zijn onderlip glijden. Hij moest echt alle moeite doen om niet op haar af te springen en haar gewoon leeg te zuigen. Sinds dat ze zwanger is leek het voor hem steeds moeilijker te worden zich te beheersen waar ze bij was. Hij nam nog een slok van zijn wisky, misschien kon de drank hem nog een dag door helpen. Hij zou vanavond wel opzoek gaan naar een meisje dat zich snel liet bijten.

-ook flut-

Nicki glimlachte wat terug en beet op haar lip toen hij knikte. Eenmaal beneden smeerde ze zes boterhammen. Ze kreeg steeds meer honger. En ook een honger naar iets wat ze niet wis wat ze er mee moest doen. Hoeveel ze ook at het ging maar niet weg. Eenmaal klaar met haar eten ging ze tegen over Logan zitten en nam een hap van haar eten. Het leek wel als of Logan honger had.
Waarom nam hij niks dan. Ze ging eerst haar eigen eten op eten en dan zag ze wel verder.
Eenmaal het eten op stond ze weer op om de spullen op te ruimen.

Daarna keek ze aarzelend naar Logan. Toch liep ze op hem af. Haalde haar haren uit haar nek en ging op zijn schoot zitten. "Je hebt honger" Sprak ze alleen maar. Ze wachtte tot dat hij zijn tanden in haar huid voelde zinken. Onder tussen legde ze haar hand op haar buik en voelde het kind al weer schoppen. Hoe zou Logan reageren als ze zijn hand op haar buik legde. Aarzelend pakte ze zijn hand en legde die op haar buik neer. Net op dat moment begon het kindje weer te schoppen.
Nicki keek Logan niet aan. Bang wat hij zou doen. Ze vond gewoon dat hij het moest voelen.

-fluter dan flut-

Logan sloot even zijn ogen, hij moest niet denken aan de honger die hij had. Hij nam nog een slok van de fles wisky en zetten de fles weer neer. Eigenlijk kon hij hem meteen weggooien omdat hij leeg was. Hij keek naar de fles en vloekte binnensmonds. Hij haatte het als dingen die lekker waren leeg waren. Net zoals Nicki, hij zou het haten als zij leeg was, daarom zoog hij haar ook niet meteen leeg. Geniaal bedacht vond Logan zelf. Hij keek op naar Nicki toen zij op zijn schoot ging zitten en haar, haar opzij schoof. Hij rook haar bloed nog sterker zo en hij wilde zo graag een slokje van haar proeven. Hij zetten zijn lippen tegen haar hals en drukte een zacht kusje tegen haar hals. Daarna liet hij zijn tanden zinken in haar vlees. Hij proefde haar bloed en dronk daar gulzig van. HIj voelde hoe Nicki zijn hand verplaatste naar haar buik. Waarom zou ze dat doen. Hij voelde een zachtte klop tegen zijn hand en hij trok zijn tanden terug uit haar nek. Hij duwde zijn hand iets dichter tegen haar buik en keek ernaar. Hij voelde opnieuw een zacht klopje tegen zij hand en hij keek verbaasd op. Was dat het mormel dat tegen zijn hand klopte. Misschien moest hij terug kloppen, Logan grijnsde lichtjes en keek daarna naar Nicki. Hij merkte dat hij grijnsde en trok zijn gezicht weer normaal.
'Moet ik nu kei hard gaan gillen omdat het kindje tegen zijn hand heeft geschopt?' Vroeg hij met een klein glimlachje. Hij had wel eens gehoord dat, dat het het mooiste was wat er kon zijn.

Nou hij voelde er helemaal niks bijzonders bij. Alleen maar en klein mormel dat tegen zijn hand schopte. Hij keek weer naar de buik van Nicki en schudden lichtjes zijn hoofd. Nee hij werd er nou niet bepaald hilarisch van ofzo. HIj voelde zich gewoon neutraal, wel minder honger, maar gewoon neutraal. Waarschijnlijk Nicki niet, dat ding zat in haar buik, misschien voelde dat anders aan.
'Sorry.' Zei Logan zonder enige emotie of echt spijt in zijn stem. Tja, hij bleef natuurlijk een monster zonder gevoel. Als dat mormel in der buik ook maar enig gevoel had. Waarschijnlijk was dat ding toch half vampier, kon niet anders. En als hij dezelfde gevoelige kant had als zijn vader zou hij misschien nog kunne lachen.